Tortuguero

Ondanks het nodige oponthoud is de heenreis toch nog redelijk verlopen. We wisten natuurlijk al dat we niet rechtstreeks met de trein naar Schiphol konden en om moesten reizen. Het begon al met de metro die niet naar Schiedam reed dus dan maar een trein later en via Rotterdam CS. Vervolgens een trein richting Amsterdam die onderweg blokkerende remmen kreeg en stil kwam te staan. Na enige tijd had de machinist het verholpen en ging de trein weer rijden. Maar voor alle zekerheid maar bij het volgende station (Leiden) uitgestapt . We hadden er niet echt vertrouwen in dat de trein Amsterdam ging halen op station Leiden met de bus naar Schiphol. Gelukkig kwamen we daar toch ruim op tijd aan.
Na een lange vlucht (11 uur) kwamen we om 19.00 lokale tijd (02.00 uur in Nederland) aan in Costa Rica. Na een flinke tijd op de bagage te hebben gewacht zijn we vervolgens de auto op gaan halen. Uiteindelijk waren we om 22.00 uur in ons hotel waar we na een lange dag als een blok in slaap vielen.
Door de jetlag waren we volgende dag om 06.00 uur klaar wakker. Tijd voor een vroeg ontbijtje dus. In een aangename temperatuur heerlijk buiten ontbeten, toch raar in januari. Rond half 9 zijn we op pad gegaan op weg naar onze eerste bestemming, Tortuguero. Tortuguero is een klein plaatsje in het Tortuguero national park en alleen per boot bereikbaar. We rijden daarom met de auto naar La Pavona om daar op de boot te stappen. Het bootje vaart door de kanalen van het nationale park naar Tortuguero. Het is duidelijk dat het het droge seizoen is want het water in de kanalen staat erg laag zodat je af en toe de rivierbodem langs de boot hoort schuren. Rond half 3 arriveren we in Tortuguero en wandelen we rustig naar onze B&B. De rest van de dag doen we het rustig aan. Tortuguero ligt op een smalle landstrook met aan de ene kant de kanalen van het nationale park en aan de andere kant de Atlantische oceaan.
De volgende dag moeten we al vroeg op om het park in te gaan. Geen probleem, omdat we nog niet aan het tijdsverschil gewend zijn waren we toch al vroeg wakker. Om 06.00 vertrekken we met een bootje en varen we door de kanalen van het park. We zien veel vogels en verschillende fel gekleurde leguanen die met hun schutkleuren soms maar moeilijk te vinden zijn. Ook komen we een aantal kaaimannen tegen en zien we hoog in de bomen apen zitten. Het vele groen en de dichte begroeiing zijn overweldigend.
‘S middags gaan we zelf op stap en lopen we een gedeelte over een wildtrail van het park. Ook hier komen we weer beesten tegen. In de bomen zien we capucijn- en brulapen. Vlak langs het pad zien we ook tot 3 maal toe (kleine) slangen. Twee slangen zijn fel geel van kleur en schijnen nogal giftig te zijn. In de middag een beetje gerelaxt want ook in de avond gaan we nog een keer op stap. ‘S avonds gaan we met een gids een nachtwandeling maken door het dichtbegroeide regenwoud op zoek naar de bekende kikkertjes van Costa Rica. Het is een aparte ervaring om in het donker in het regenwoud rond te lopen. We worden gewaarschuwd goed op te letten waar we lopen. Het wordt een bijzonder wandeling. We zien veel felgekleurde kikkertjes die soms niet groter dan 1 of 2 cm zijn. We zijn getuige van een flinke spin die een kikker vangt en op eet. Vooral Yvonne is iets minder gecharmeerd van een enorme Tarantula die op ons pad zit. We eindigen de wandeling met het bekendste kikkertje van Costa Rica, de groene kikker met de rode ogen.
Vandaag, zondag, zijn we weer uit Tortuguero vertrokken en zijn we naar het noorden van het land gereden vlak bij de grens van Nicaragua. We zitten hier op een heel aparte plek in een boomhut midden in het regenwoud hoog boven de grond. We zijn benieuwd wat we hier allemaal gaan zien.