Via Pyin o Lwin naar Hsipaw

Ondanks het feit dat het hier in Myanmar lekker weer is blijft de temperatuur toch achter bij wat we verwacht (en misschien ook wel gehoopt) hadden. Over het algemeen ligt de temperatuur zo rond de 27 a 28C. Maar bijvoorbeeld bij het Inle lake en in hoger gelegen gebieden is dit minder. Vooral 's avonds is het toch vaak nodig om een lange broek en een jasje aan te trekken. Gisteren in Pyin o Lwin was het zelfs kouder. In het op 1100 mtr. hoog gelegen plaatsje was het bij aankomst 20 C. 'S avonds daalde temperatuur zelfs naar een koude 14C. Waarschijnlijk zal het in Thailand allemaal warmer zijn tijdens ons weekje relaxen aan het einde van onze vakantie.
Ook het eten is iets anders dan verwacht. Hoewel we veel van onze favoriete gerechten als fried Rice (nasi) en fried noodles (bami) kunnen eten is de keuze hier toch wat eentoniger dan in bijvoorbeeld Indonesië, India en Thailand. Desondanks eten we hier nog steeds heerlijk al moet ik wel oppassen dat ik niet hete gerechten voorgeschoteld krijg.
Zoals ik in het verslag hiervoor al vertelde zijn we donderdag niet zoals eerst de bedoeling was met de trein naar Hsipaw vertrokken maar hebben we ervoor gekozen op een iets gunstigers tijdstip weg te gaan. We vertrokken daarom heerlijk relaxed om half 11 met een taxi die ons bij het hotel kwam ophalen. Na minder dan 2 uur waren we al in Pyin o Lwin, een bergdorp op zo'n 1100 mtr. hoogte. Dit dorp werd tijdens de overheersing van de Britten gebruikt om aan de hitte in Mandalay te ontsnappen. Dit is in het dorp ook terug te zien. Er staan vele mooie koloniale huizen, er rijden paarden met koetsjes en er is een door de Britten aangelegde botanische tuin. Met een beetje fantasie waan je je in de 18e eeuw. In de middag hebben we wat rond gewandeld in het centrum en hebben we de botanische tuin bezocht. Hoewel de tuin er mooi uit zag vonden we het niet heel bijzonder ( wij zijn nu eenmaal geen Keukenhof mensen). 's avonds zijn we door de eigenaar van het hotel naar een Indisch restaurant gebracht waar we lekker hebben gegeten. Na het ontbijt de volgende morgen werden we, wederom door iemand van het hotel, naar het trein station gebracht waar we op de trein naar Hsipaw zouden stappen. Voor het luttele bedrag van 3,50 euro p.p. konden we ons voorbereiden op een 7 uur durende treinreis in de 1e klasse door het landschap van Myanmar. Het was een leuke treinreis waarbij de trein in een slakkengang door het landschap bewoog in een tempo dat je normaal misschien zelfs met de fiets kan bijhouden. Dit gaf ons alle tijd tijd om te genieten van de omgeving en alle mensen die aan het werk waren op de rijstvelden. Bijna alles gaat hier nog met de hand en tijd lijkt hier 100 jaar te hebben stilgestaan. Soms wordt de akker nog steeds omgeploegd met een os en een houten ploeg. Ook ieder station is een belevenis. Soms stopt de trein maar even maar meerdere malen staat de trein gewoon 20 a 30 minuten stil en heb je alle tijd om te kijken wat er allemaal op het station gebeurt. Op de station worden overal noodles en vlees verkocht en wordt er van alles in en uit geladen. Zodra de trein stopt komen er ook direct allemaal mensen aan boord die je van alles en nog wat aan eten proberen te verkopen waarvan je vaak geen idee hebt wat het is. Na deze enerverende treinreis komen we om 15.00 uur in Hsipaw aan, een plattelands gemeente. Bij het station worden we al opgewacht door iemand van het Mr. Charles hotel die ons in zijn pick-up truck mee neemt naar het hotel. Na te zijn ingecheckt hebben we direct afspraken gemaakt voor 2 trekkings de komende dagen. Als we horen dat je bij een 2-daagse trekking ergens gewoon op de grond moet slapen besluiten we te kiezen om 2 dag trekkings te doen zodat we 's avonds in ieder geval een gewoon bed hebben. De volgende morgen blijkt Jeffrey de volgende te zijn die last van zijn maag heeft. Lisanne besluit bij hem te blijven zodat Yvonne en ik samen op pad gaan voor de trekking. Samen met de gids en een Frans meisje vertrekken we om half 8 richting een bergdorp van de Palaung stam. Als we vertrekken is het nog flink mistig en fris. De route gaat langzaam bergop en na een uurtje begint ook de zon er door te komen en loopt de temperatuur snel op. Op het land zijn al veel mensen aan het werk. Iets dat hier nog allemaal met de hand gaat, iets dat wij ons maar moeilijk voor kunnen stellen. Onderweg komen we alle soorten groente en andere dingen tegen die hier verbouwd. De gids ( zelf ook een gedeelte van het jaar boer) verteld hier van alles over. Na een uur of 2 bergop lopen komen we in een klein dorpje aan waar we een bakje thee drinken waarna we weer verder gaan. Onderweg zien we hoe mensen met behulp van het water in de rivier zelf stroom opwekken (heel slim) en deze stroom in accu's opslaan. De weg loopt steeds verder omhoog en er zitten soms steile stukken tussen. Onderweg passeren we af en toe een dorpje. In een van de dorpjes willen een aantal kinderen op de foto die ze dan zelf graag zelf weer willen terug zien. Ze vinden het maar vreemd dat ze zich zelf zien. Met de kinderen probeer ik een selfie te maken maar dat lukt niet erg omdat ze zich niet in kunnen houden om op ieder knopje van de camera te drukken, erg grappig. Na een een tocht van 6 uur bergop bereiken we het dorpje van de Palaung. In een van de huizen wordt een verrassend lekkere lunch voor ons klaar gemaakt waarna de gids ons het dorp laat zien. Het is onvoorstelbaar hoe deze mensen leven. Na de rondtocht door het dorp is het weer tijd om terug te gaan. Omdat we vooraf al wisten dat het na de lange heenreis ook een zware terugweg zou zijn hadden we met de gids al afgesproken dat wij op brommertjes terug gebracht zouden worden. We zijn tenslotte geen 20 meer en nog eens 4 a 5 uur terug zou wel eens heel zwaar kunnen worden voor ons. Over de bijna onbegaanbare wegen worden we met de brommertjes terug gebracht en rond een uur of half 4 zijn we moe maar voldaan weer terug bij het hotel. Omdat Jef nog steeds niet helemaal is opgeknapt besluiten we om voor de dag erna maar te bekijken wat we precies gaan doen.
Zondag blijkt Jef redelijk te zijn opgeknapt en besluiten we zelfstandig maar een wandeling te gaan maken. Na op ons gemak te hebben ontbeten en even lekker in de zon te hebben gerelaxt gaan we aan het eind van de ochtend op pad voor een leuke wandeling naar een waterval. Het is een leuke wandeling tussen de kleine boerderijtjes door en na anderhalf uur komen we bij de waterval waar we even heerlijk met onze voeten in het koude water afkoelen waarna we weer teruggaan. Inmiddels zijn we weer terug naar Mandalay waar onze reis door Myanmar zal eindigen. Dinsdag reizen Yvonne en ik terug naar Bangkok. Jeffrey en Lisanne komen een dag later terug naar Bangkok. Daarna gaan we met zijn vieren nog heerlijk een weekje van aan het strand van Koh Chang genieten.